Blankenham

Blankenham is een dijkdorp dat deel uitmaakt van de gemeente Steenwijkerland. Het dorp is uitgestrekt en grenst aan de provincie Flevoland. Maar het ligt nog net in het Nationaal Park Weerribben-Wieden, waartoe bijvoorbeeld ook de toeristenmagneet Giethoorn behoort.

Afgaande op het kleine aantal inwoners – niet meer dan 330 - doet Blankenham denken aan een buurtschap. Maar de nederzetting profileert zich vol trots als ‘dorp’ en heeft ondanks z’n beperkte omvang 21 verenigingen, waaronder Vereniging Dorpshuis en Dorpsbelang Blankenham. Actieve inwoners ontmoeten elkaar in dorpshuis De Skulpe.

In de vijftiende eeuw gaf bisschop Frederik III van Blankenham de toenmalige inwoners van het gebied toestemming om een eigen godshuis te bouwen omdat ze vonden dat ze te ver van de kerk van IJsselham woonden. De bisschop werd meteen de naamgever van het dorp. De geschiedenis van Blankenham is echter altijd nauw met die van IJsselham verbonden geweest. Zo werd Blankenham in 1973 bij de gemeente IJsselham ingedeeld, voordat beide kernen in 2001 bij de gemeente Steenwijkerland werden gevoegd.

Het was ook bisschop Van Blankenham die de dijk van het dorp aan de voormalige Zuiderzee liet aanleggen en versterken. Maar in 1825 kon de dijk onheil niet voorkomen. Een watervloed richtte in dat jaar grote schade aan, met 26 dodelijke slachtoffers. Met de aanleg van de Noordoostpolder in de twintigste eeuw verdween het zicht op de zee definitief.

Door de dijkdoorbraken die Blankenham teisterden zijn rondom het dorp kolken ontstaan. Bij een van deze kolken staat tegenwoordig nog een kanon dat werd gebruikt om mensen uit de buurt te waarschuwen als er hoog water dreigde. De kolken gaven ook aanleiding tot mythevorming. Zo gaat het verhaal dat in de kolken langs de dijk bijzondere wezens (‘fruinen’) zouden leven. Waarschijnlijk is de mythe een verzinsel uit de twintigste eeuw om het dorp onder de aandacht te brengen van recreanten en toeristen.