Boekelo

Te midden van het groene Twentse coulisselandschap ligt Boekelo, een dorp dat deel uitmaakt van de gemeente Enschede. Tot de industrialisatie leefde men hier vooral van landbouw en veeteelt. Daarna waren de textiel- en zoutindustrie belangrijke werkgevers. Nu is het vooral een forensendorp. Voor werk en grotere voorzieningen gaan veel dorpelingen naar Enschede, Hengelo en Haaksbergen.

In 1888 richtte de Enschedese textielmagnaat G.J. van Heek de N.V. Boekelosche Stoomblekerij op. Het industriële complex was een aanvulling op de vele textielfabrieken in Enschede. Het voormalige fabrieksterrein staat tegenwoordig bekend als De Bleekerij. Het is een moderne woonwijk waar het industriële erfgoed volledig tot z’n recht komt. Ten zuiden van Boekelo vond vanaf 1919 zoutwinning plaats. Onder leiding van de Koninklijke Nederlandse Zoutindustrie (KNZ) werd op grote schaal zout uit de grond gehaald. In de omgeving van het dorp zijn nog flink wat van de karakteristieke groene zouthuisjes te vinden. In 1935 verhuisde het hoofdkantoor van de KNZ naar Hengelo, waar de zoutindustrie zich vervolgens ging concentreren. Een erfenis van Boekelo’s zoutverleden is Bad Boekelo. In vroeger tijden was het een zoutwatergolfbad, thans een wellness-resort.

Naast industrieel erfgoed heeft Boekelo andere bijzondere attracties. Om te beginnen Museum Buurtspoorweg, een historische stoomtrein die loop over het traject Boekelo–Haaksbergen. Verder trekt het dorp architectuurfanaten die afkomen op de woonwijk Teesinkbos, een ontwerp van de Twentse architect Nico Zantinge (1928-1983). De 69 woningen in de wijk vallen op door de menselijke maat die ze uitstralen en hun geslaagde inpassing in de natuur. Niet voor niets heeft de gemeente Enschede de wijk Teesinkbos in 2022 uitgeroepen tot ‘beschermd stads- en dorpsgezicht’. Ten slotte is Boekelo elk jaar het toneel van de Military, een groot paardensportevenement dat in het buitengebied wordt gehouden. Het event is tot ver buiten de landsgrenzen een begrip.